تقصیر سمیه نیست! به قلم سیدمحمد شاهزاده صفوی:
اگر در کشورمان فیلم دراماتیکی همچون فیلم سینمایی «ابد و یک روز» بسازند، کارگردان متهم میشود به سیاه نمایی و تزریق ناامیدی در جامعه
و یا اگر فیلمی با محوریت یک خانواده پولدار بسازد، متهم میشود به ترویج تجمل گرایی و اشرافیگری؛
حتی اگر داستان یک خانواده فقیر اما شاد را در قالب یک فضای طنز گونه (همچون سریال پایتخت) به تصویر کشاند،
کماکان از طوفان منتقدان در امان نخواهد ماند و اینبار متهم به اضمحلال(نابودی) فرهنگی و همچنین ولنگاری اجتماعی میشود.
الغرض اینکه بهانه جوییها و نقد مغرضانه در محصولات فرهنگی و سینمایی کشور منجر به انزوای هنرمندانِ واقعی و در مقابل،
گسترش بی هنرانِ پوشالی خواهد شد و نتیجه ای جز تولید فیلمهای آبکی و بی کیفیت نداشته
و در نهایت نیز منجر به جذب مخاطبان به سمت و سوی سریالهای ترکی و آنور آبی خواهد شد.
تقصیر سمیه نیست! نقد را به سمت تخریب نکشانیم
تقصیر سمیه نیست! آنگاه که سریالهای امثال مهران مدیری، رضا عطاران و… را بدآموز میدانستیم،
طبیعی است که اکنون شاهد ترویج و چاپ علامت «گودال» (مربوط به یک گروه خلافکار در سریال ترکیهای) بر روی لباسها، تتو ها و همچنین بر در و دیوار شهرمان باشیم.
آنگاه که مجوز اجرای خوانندههای ارزشی وطن را صادر نکردیم، طبیعی است که اکنون شاهد جولان امثال ساسیمانکنها باشیم.
آنگاه که رپ را به رسمیت نشناخته و این سبک موسیقی را بیربط و بیفایده دانستیم،
طبیعی است که اکنون شاهد جذب مخاطبان به سمت تتلو و امثال او باشیم.
آنگاه که برخی از کرسیهای فرهنگی را از جوانان گرفته و پیرپاتالها را در پستهای اجرایی سمت دادیم، طبیعی است که اکنون شاهد مدیریت فشل گونهی آقایان باشیم.
یک شهر را نباید به اندازهی وسعت و یا جمعیتش بزرگ پنداشت بلکه هر شهر را باید به میزان تفکر و فرهنگش سنجید
و متاسفانه برخی شهرهای ایران علیرغم وسعت و جمعیت فراوان، کوچکاند و کماکان از امکانات اولیه فرهنگی و هنری همچون سینما،
کتابخانه ، کنسرت و… به دورند و همین کمبود امکانات منجر به جذب جوانان شهر به ناهنجاریها و ابتذالات فرهنگ غربی خواهد شد.
هرچند که برخی از فیلم و آهنگهای داخلی قابل نقد میباشند اما باید مراقب بود که نقد را به سمت تخریب نکشانده
و متعاقبا موجب انزوای هنرمندان وطنی نشویم و خلاصه اینکه تمام تقصیر را به گردن سمیه نیندازیم.
سمیه را ملامت نکنید؛ ما نیز مقصریم…
SeyedMohammad Shahzade Safavi, journalist
پایان پیام/