زهرا سمنگان، پایگاه خبری سرخط:
در شبی که هوادارانی پرشور برای شنیدن صدای محسن یگانه، یکی از محبوبترین چهرههای موسیقی پاپ ایران، به سالن ورزشی سبزیپرور در خرمآباد آمده بودند، آنچه انتظار میرفت یک تجربه موسیقایی خاطرهانگیز باشد، به یک آزمون تلخ دیگر از ضعفهای زیرساختی و مدیریت رویداد تبدیل شد.
به گزارش سرخط، این کنسرت، که با استقبال گستردهای از سوی طرفداران روبرو شده بود، مانند بسیاری از کنسرتهای دیگر که در لرستان برگزار میشوند، نه تنها کیفیت صوتی مطلوب را ارائه نداد، بلکه از منظر ایمنی، بهداشت و دسترسی، استانداردهای حداقلی را نداشت.
در حالی که لرستان، به عنوان استانی غنی از استعدادهای هنری، سالنهای استانداردتری مانند سالنهای بانک صادرات و جهاد کشاورزی دارد، انتخاب چنین مکانی برای یک ستارهای چون یگانه، سوالی جدی در مورد اولویتهای برگزارکنندگان مطرح میکند:
آیا شور طرفداران، توجیهی برای چشمپوشی از کیفیت است؟
تصور کنید: هزاران نفر، از جوانان عاشق ترانههای عاطفی یگانه تا خانوادههایی که برای اولین بار به کنسرت آمدهاند، با هیجان در صف بینظم و طولانی منتظر ورود؛ اما واقعیت، دور از این رویای جمعی بود.
تنها یک درب خروجی کمعرض – شبیه به دری که برای یک سالن ورزشی کوچک طراحی شده، نه برای جمعیت انبوه یک کنسرت – باعث شد ورود و خروج آسان نباشد.
صف طولانی نه تنها خستگی جسمانی ایجاد کرد، بلکه نگرانی عمیقی در مورد ایمنی برانگیخت.
در صورت بروز هر حادثهای – از آتشسوزی گرفته تا ازدحام ناگهانی – تخلیه سریع جمعیت غیرممکن به نظر میرسید.
این نقص، مستقیماً با استانداردهای ایمنی بینالمللی کنسرتها، مانند مقررات NFPA 101 ( Life Safety Code) در ایالات متحده آمریکا که بر خروجیهای اضطراری متعدد و وسیع تأکید دارد، در تضاد است.
در ایران هم، آییننامههای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر لزوم خروجیهای متناسب با ظرفیت سالن اصرار میورزند، اما ظاهراً این قواعد در خرمآباد نادیده گرفته شدهاند.
آیا ریسک فاجعهای انسانی، ارزش صرفهجویی در هزینهها را دارد؟
اما شاید بزرگترین ضربه به تجربه، کیفیت صوتی سالن بود.
مشکلی که حتی ویدیوهای ضبطشده توسط حضار، آن را به وضوح فریاد میزند. کیفیت صدا آنقدر بد بود که صدای خواننده واضح نبود تا حتی بتوان گفت اجرا فالش بود یا نه!
صدای خواننده، غرق در اکوی بیش از حد و ناهماهنگی، گویی از سیستم صوتی یک خودرو قدیمی با ولوم بیش از حد بالا پخش میشود: بمها غرغرکننده، زیرها گمشده در نویز، و کلیت اجرا به حدی مبهم که بدون حفظ قبلی ترانهها، کلمات یگانه قابل تشخیص نبود.
از منظر حرفهای موسیقی و صدابرداری، این مشکلات ریشه در طراحی آکوستیکی نامناسب سالنهای ورزشی و بیتوجهی برگزار کنندگان در انتخاب سالن، تجهیزات و صدابردار دارد.
سولههای ورزشی مانند سالنی که کنسرت در آن برگزار شد، با سطوح سخت بتنی و فلزی بدون راهکار آکوستیک (مانند پنلهای جذبکننده صدا)، زمان بازتاب (reverberation time) را به بیش از زمان مناسب میرسانند؛ در حالی که استانداردهای بینالمللی برای سالنهای کنسرت پاپ، این زمان را بین ۱-۱.۵ ثانیه در نظر میگیرند تا صدا واضح و متمرکز بماند.
سیستم PA (تقویت صوتی) نیز، بدون توزیع بلندگوهای چندکاناله و تنظیم EQ مناسب برای فرکانسهای بالا، نمیتواند با پویایی صدای یگانه – که اغلب بر پایه نتهای زیر عاطفی استوار است – همخوانی کند.
نتیجه؟ نه تنها از دست رفتن ظرافتهای هنری، بلکه محرومیت طرفداران از لذتی که بلیتهای گرانقیمتشان وعده داده بود.
این نقص، نه تقصیر خواننده، بلکه نشانهای از بیتوجهی به اصول پایهای مانند تست صوتی پیش از اجرا (soundcheck) و اجاره سالن استاندارد است، که در کنسرتهای خوانندههای مطرح دنیا، با دقت میکروسکوپیک انجام میشود.
علاوه بر این، محوطه بیرون از سالن که خاکی، بدون نورپردازی کافی و فاقد پارکینگ اختصاصی است تصویری دور از شأن یک رویداد فرهنگی ارائه داد. تاریکی منطقه اطراف، به ویژه در ساعات شب، نه تنها دسترسی را دشوار میکند، بلکه حس امنیت نمیدهد.
فرشهای پهنشده در سالن و صندلیهای کرایهای، کثیف و فرسوده، نمادی از بیتوجهی به بهداشت بودند؛ در حالی که استانداردهای مدرن بهداشت در رویدادها، مانند پروتکلهای WHO برای تجمعات عمومی، بر سطوح تمیز و ضدعفونیشده تأکید دارند.
این جزئیات، که شاید به نظر پیشپاافتاده بیایند، در واقع پایههای تجربه کلی هستند: یک کنسرت موفق، فراتر از اجرا، بر لجستیک و رفاه مخاطب استوار است.
در نهایت، این کنسرت یادآوری تلخی است از اینکه عشق به موسیقی، نباید بهانهای برای مدارا با کمکاری باشد.
لرستان، با سالنهای استانداردتر ظرفیت میزبانی رویدادهایی در سطح حرفهای را دارد.
برگزارکنندگان، که ظاهراً بر پایه وفاداری طرفداران به یگانه و دیگر خوانندهها حساب باز میکنند، باید بدانند این وفاداری، امانتی است که با تکرار چنین ناکامیهایی، فرسوده میشود.
شما مخاطبان با پستهایتان در شبکههای اجتماعی و بازخوردهای مستقیم، میتوانید تغییر ایجاد کنید. شما شایسته صحنهای هستید که صدای خواننده و نوازندگان را واضح (بدون distortion ) پخش کند و ایمنی و رفاهتان مورد توجه قرار گیرد.
زهرا سمنگان، پایگاه خبری سرخط
پایان پیام/
